Αναρτήθηκε από ΛΙΣ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΥ 


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ / 
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ  /  ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Αθήνα, 29 Ιουλίου 2014 

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Ένα ιδιαίτερα σημαντικό μνημείο αποκαλύφθηκε πρόσφατα κοντά στην Άμφισσα στο πλαίσιο της επίβλεψης των εκσκαφών του έργου «Αρδευτικό έργο ελαιώνα Άμφισσας, Π.Ε. Φωκίδας». Συγκεκριμένα, εντοπίστηκε θολωτός τάφος των μυκηναϊκών χρόνων, ο οποίος διαθέτει τα χαρακτηριστικά των μνημείων της κατηγορίας, δηλαδή μακρύ δρόμο με κτιστές τις πλευρές μήκους 9 μ., βαθύ προθάλαμο και κυκλικής κάτοψης ταφικό θάλαμο, ο οποίος έχει εσωτερική μέγιστη διάμετρο 5,90 μ. Η ανωδομή της θολωτής οροφής, η οποία είναι κτισμένη με αργούς λίθους, είχε καταρρεύσει, ωστόσο τα τοιχώματα του θαλάμου διατηρήθηκαν σε ύψος σχεδόν 3 μ. Ο τάφος δεν έχει συληθεί, τουλάχιστον σε μεγάλο μέρος του, και τα κτερίσματα που βρέθηκαν στο δάπεδο επιτρέπουν τη διαχρονική χρήση του από τον 14ο έως και τα τέλη του 12ου π.Χ. Άξια ιδιαίτερης μνείας είναι τα σαράντα τέσσερα αγγεία με γραπτή διακόσμηση, δύο χάλκινα αγγεία αποσπασματικά σωζόμενα, δαχτυλίδια χρυσά, από τα οποία ένα με έγγλυφη διακόσμηση στη σφενδόνη, και χάλκινα, κομβία και ψήφοι από ημιπολύτιμους λίθους, δυο χάλκινα εγχειρίδια, γυναικεία και ζωόμορφα ειδώλια, και μεγάλος αριθμός σφραγιδόλιθων με ζωικά, φυτικά και γραμμικά μοτίβα. Στο τέλος του δρόμου αποκαλύφθηκε αποθέτης με άφθονη την παρουσία κεραμικής που προέρχονται πιθανώς από αγγεία πόσεως, κρατήρες, υδρίες, αμφορείς. 

Ο θολωτός τάφος της Άμφισσας είναι ένα μοναδικό εύρημα, το πρώτο αυτού του είδους που αποκαλύπτεται στη Φωκίδα και ένα από τα ελάχιστα στη Στερεά Ελλάδα. Η επιστημονική δημοσίευσή του αναμένεται να προσφέρει σημαντικά στοιχεία τόσο για την εγκατάσταση στην περιοχή της Άμφισσας κατά την μυκηναϊκή περίοδο αλλά και για την ιστορική εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής και μάλιστα του ιερού των Δελφών. 

Για την προστασία του μνημείου καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας η Εφορεία με επικεφαλής την Προϊσταμένη αρχαιολόγο κ. Αθανασία Ψάλτη μερίμνησε για την παρουσία αρμοδίων υπαλλήλων σε εικοσιτετράωρη βάση, ενώ διαρκής ήταν και η μέριμνα στης Αστυνομικής Διεύθυνσης Φωκίδας.

 

Πηγή: http://www.narthakion.com/ereuna.html

Το Κυκλώπειο τείχος του κάστρου Λιμογαρδίου, που πρέπει να είναι η Ακρόπολη της Φθίας, έχει έκταση 46.000 τ.μ., ενώ η ακρόπολη των Μυκηνών 26.000 τ.μ., που αυτό και μόνο το γεγονός, αποδεικνύει ότι αποτελεί μνημείο ακροπόλεως μεγάλου αρχαίου βασιλείου.


Όπως αναφέρεται στο Αρ. Πρωτ. ΥΠ.ΠΟ./Γ.Υ./Κ.Ε./200/24/-4-2001 προς τη Βουλή των Ελλήνων, το κάστρο Λιμογαρδίου κατέχει επίκαιρη θέση στην απόληξη της Όθρυς, με πανοραμική θέα στην κοιλάδα του Σπερχειού και ότι σε πρόσφατες ανασκαφές που έγιναν έξω από το τείχος, έφεραν στο φως αξιόλογα ταφικά μνημεία.


Στο εσωτερικό του τείχους υπάρχουν πολλά κυκλικά οικοδομικά λείψανα. Σε δύο που έχουν ανασκαφεί, στο ένα βρέθηκε μαρμάρινο λιοντάρι και χάλκινες αιχμές δόρατος κατά τις πληροφορίες μας, και το άλλο ήταν φούρνος επεξεργασίας χαλκού. Έχει δε επισημανθεί, μεγάλος λαξευτός τάφος, κατά πάσα πιθανότητα ασύλητος, ο οποίος θα πρέπει να είναι του Πηλέα ή του Αχιλλέα στο χώρο που εντοπίζεται.


Η κύρια επικράτεια του Αχιλλέα, σύμφωνα με τον Όμηρο (Ιλ. Β 681) είχε τις πόλεις: Πελασγικό Άργος, την Άλο, την Αλόπη, την Τραχίνα, την Φθία και την Ελλάδα. Κατά τον Αριστοτέλη όμως (Πολιτ. Γ 16.5) και το Στράβωνα (Θ.C. 432.7), η επικράτειά του ήταν ευρύτερη, με επικυριαρχία που διατηρούσε σε γειτονικές περιοχές, στις οποίες είχε παραχωρήσει εξουσίες σε τοπικούς αρχηγούς. Στο χάρτη της Φθιώτιδος, με κίτρινους κύκλους σημειώνονται οι έξι πόλεις του Αχιλλέα και με διακεκομμένες γραμμές η επικυριαρχία του.


Οι περιοχές με δοτή εξουσία από τον Πηλέα είναι:

Πηγή: The Telegraph

Οι κλασικοί συγγραφείς ακόμα και σήμερα μας διδάσκουν για την αγάπη, την πολιτική, την ιστορία και τους θρύλους. Η ιστοσελίδα της γνωστής βρετανικής εφημερίδας «The Telegraph» επέλεξε τα 15 καλύτερα «κλασσικά» βιβλία όλων των εποχών. Ανάμεσά τους η Ομήρου Ιλιάδα και Οδύσσεια, το Συμπόσιο και ο Φαίδων του Πλάτωνα, το Συμπόσιο του Ξενοφώντος, τα Ποιήματα της Σαπφούς, Παράλληλες Ζωές του Πλουτάρχου, Τα Έργα και οι Ημέρες του Ησίοδου και οι Ιστορίες του Ηροδότου. Συνολικά 9 από τα 15 βιβλία είναι Ελλήνων κλασικών συγγραφέων, ενώ η λίστα συμπληρώνεται από έργα του Οβίδιου, του Αγίου Αυγουστίνου και του Βιργίλιου. Δείτε αναλυτικά τη λίστα με τα 15 καλύτερα κλασικά όλων των εποχών: 1. Ομήρου Ηλιάδα (775 π.Χ.) 2. Ομήρου Οδύσσεια (725 π.Χ.) 3. Μεταμόρφωση του Οβίδιου (8π.Χ.) 4. Το Συμπόσιο του Πλάτωνα (385-380π.Χ.) 5. Η Τέχνη της Αγάπης του Οβίδιου (2π.Χ.) 6. Φαίδων του Πλάτωνα (385-380π.Χ.) 7. Το Συμπόσιο του Ξενοφώντος (360π.Χ.) 8. Ποιήματα από τη Σαπφώ (γεννήθηκε το 612π.Χ.) 9. Παράλληλες Ζωές του Πλουτάρχου (120π.Χ.) 10. The Aeneid του Βιργίλιου (19π.Χ.) 11. Εξομολογήσεις του Αγίου Αυγουστίνου (398π.Χ.) 12. Η φύση των πραγμάτων του Λουκρητίου (55π.Χ.) 13. Έργα και μέρες του Ησίοδου (750π.Χ.) 14. Ιστορίες του Ηροδότου (450-420π.Χ.) 15. The Georgics του Βιργίλιου (29π.Χ.)

Πηγή: neomonastiri.net

Εργασία Νικολάου Καλημέρη & Μαρίας Τσιλαλή

Από το ύψος του Δομοκού αντικρίζει κανείς πηγαίνοντας προς τα Φάρσαλα τις νότιες εσχατιές της Θεσσαλικής πεδιάδας, οι οποίες κατά τους ιστορικούς χρόνους αποτελούσαν τμήμα της Αχαΐας Φθιώτιδος.


Ο σημερινός νομός της Φθιώτιδος έχει τα βόρεια όρια του στο χωριό Ν. Μοναστήρι, του οποίου η θέση ταυτίζεται με την αρχαία πόλη ΠΡΟΕΡΝΑ. Γύρω από αυτή κυρίως νότια της στον άξονα Δομοκού-Φαρσάλων, έχουν εντοπισθεί μέχρι σήμερα τριάντα προϊστορικές θέσεις.


Η συστηματική τοπογραφική έρευνα σε μια περιοχή ανώνυμη προϊστοριολογικά, επιβεβαίωσε παλαιότερες υποθέσεις ότι και η δυτική Θεσσαλία πρέπει να ήταν, κατά τους προϊστορικούς χρόνους, εξίσου πυκνά κατοικημένοι με την ανατολική. Η ευφορότερη γη, με τα άφθονα νερά και τα θηράματα, υπήρξε κι εδώ ο κύριος παράγοντας της προσέλκυσης του ανθρώπινου στοιχείου από την Αρχαιότερη ήδη Νεολιθική.

Αθανασίου Ν. Καρατόλια


Ο Αχιλλέας και ο γιός του Πύρρος – Νεοπτόλεμος, οι οποίοι έζησαν την προϊστορική εποχή, αποτελούν αναντίρρητα και πέραν πάσης αμφιβολίας ιστορικά πρόσωπα, και είχαν άμεση σχέση με το νησί της Σκύρου.


Η κωμόπολη της Σκύρου είναι κτισμένη επάνω σε λόφο, ο οποίος καταλήγει σε ένα βράχο που ονομάζεται κάστρο. Βόρεια του λόφου αυτού βρίσκεται ένας άλλος λόφος που ονομάζεται Θέμι ή Θέμη. Ανάμεσα στους δύο λόφους σχηματίζεται μια κοιλάδα που τη διαρρέει ο ποταμός Κηφισός και κατά τμήματα του ρού του έχει διαφορετικά ονόματα.


Ο λόφος και το κάστρο της κωμόπολης έδωσαν στην αρχαία πόλη το όνομα «Αίπεια Σκύρος». Έτσι την ονομάζει ο Όμηρος στην Ιλιάδα: «Καλήν τ' Αίπειαν και Πήδασον αμπελόεσσαν» Ραψ. Ι΄ 153 (και την καλή την Αίπεια και την γεμάτη αμπέλια Πήδασο). Ο λόφος αυτός ήταν κατοικημένος από τα πανάρχαια χρόνια, περιβαλλόμενος από τείχη και λατρευτικούς χώρους.

Στοιχεία του άρθρου αντλήθηκαν και από το βιβλίο του Ζήση Χρ. Πρωτοπαπά: «ΠΕΛΑΣΓΙΑ» / Νίκος Μπατσικανής

Η ιστορία της Πελασγίας, κωμόπολης στην Ανατολική Φθιώτιδα, χάνεται στα βάθη των αιώνων. Τα πιο παλιά χρόνια ονομαζόταν Γαρδίκι (τουρκοκρατία) και Γαρδίκιον Κρεμαστής Λαρίσης, μετά το έτος 1836, μέχρι και το 1925. Στα 1926, το Δημοτικό Συμβούλιο του Γαρδικίου Κρεμαστής Λαρίσης, από το φρούριο, με Πελασγικά τείχη, στην κοντινή περιοχή «Κάστρο», που μοιάζει να «κρέμεται» στην πλαγιά τής περιοχής (παρόμοιο των Μυκηνών), το οποίο σώζεται, ακόμη, και φέρει ανά διαστήματα πύργους, τρεις πύλες και μια πυλίδα, πλάτους 1,36 μ. αποφάσισε η κωμόπολη να λάβει το όνομα Πελασγία, στηριζόμενο και στα παρακάτω γραπτά τού Στράβωνα, ενώ ως σφραγίδα τού Δήμου καθιέρωσε την κεφαλή τού Αχιλλέα, μιας και νομίσματα, τα οποία έχουν βρεθεί, μόνο, στην περιοχή αυτή, και είχαν κοπεί μετά την αυτονομία που απέκτησε ο τόπος, από τον Δημήτριο Πολιορκητή (302 π.Χ.) έφεραν από τη μια μορφή της Θέτιδας, ενώ από την άλλη ασπίδα και τα γράμματα «ΑΧ».

Πηγή: Αγοριανίτικο Βήμα -Φεβρουάριος – Απρίλιος 2014, σελ. 2 αριθ. Φύλλου 72
Γράφει ο Στέφανος Ι. Τολιόπουλος

Είναι γνωστό ότι το χωριό μας είναι κτισμένο επάνω στην Αρχαία (πόλη) Εκκάρα. Τα αρχαία ευρήματα, που κατά καιρούς διαχρονικά βρέθηκαν, μέσα στο χωριό μας είναι πολλά, αλλά και εκτός του σχεδίου που χωριού μας, στις παρυφές, βρέθηκαν πολλά αρχαία αντικείμενα, τάφοι κλπ.

Τελευταία έχουμε πληροφορίες ότι στα πρόσφατα διάφορα εργοτάξια της ΕΡΓΟΣΕ στις ανασκαφές για την κατασκευή της νέας σιδηροδρομικής γραμμής, βρέθηκαν αρκετά αξιόλογα αντικείμενα – αρχαία.

Ακόμα και στα έργα των αγωγών μεταφοράς του νερού, ανατολικά στην πεδιάδα της Θεσσαλίας από τη λίμνη του Σμοκόβου, στις ανασκαφές κοντά στο χωριό μας, ιδίως πέριξ των πηγών Μάτι, βρέθηκαν κι εκεί σημαντικά ευρήματα.

Μάθαμε ότι στα αναφερόμενα έργα η ΙΔ' Εφορεία Αρχαιοτήτων Φθιώτιδας, είχε σε μόνιμη βάση υπάλληλό της, που παρακολουθούσε και σημείωνε τα αντικείμενα που η σκαπάνη έφερνε στο φως. Όλα τα αρχαία της περιοχής μας, μάθαμε, ότι μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Λαμίας. Από πληροφορίες που έχουμε, κανένας τοπικός φορέας δεν γνωρίζει τι ευρέθη.


Η εφημερίδα μας και ο Σύλλογός μας, αξιούν να μάθουν, τα .. εκπατρισμένα σπάνια ευρήματα της Αρχαίας Εκκάρας, πόσα είναι και που βρίσκονται.

Επίσης αναμένουμε την υπηρεσία Αρχαιολογίας να ασχοληθεί σοβαρά με το κάστρο (Ακρόπολη) του χωριού μας. Επίσης έρευνα πρέπει να γίνει και στο γυναικόκαστρο –Σαρμανίτσα- που βρίσκεται ανατολικά της Εκκάρας.

Η νέα Δημοτική και Κοινοτική Αρχή που θα προκύψει από τις Δημοτικές εκλογές, πρέπει να συνεργασθεί μαζί μας για τα ζητήματα αυτά που θίγουμε. Συγκεκριμένα επιβάλλεται να οργανωθεί ημερίδα από την Εφορεία Αρχαιολογίας Λαμίας στην Εκκάρα για να αποτυπωθεί ο αρχαιολογικός θησαυρός στη γη του χωριού μας, που πρέπει σιγά – σιγά να αποκαλυφθεί. Και γιατί οι αρχαι9λοόγοι να μην μας πουν επίσημα τι βρήκαν στην περιοχή. Κακό είναι;

Βασίλης Κανέλλος, Εκπαιδευτικός, Εντεταλμένος Σύμβουλος Δήμου Μακρακώμης, μέλος του Συμβουλίου για τον Αχιλλέα
Εισήγηση στο 1ο Διεθνές Συνέδριο για τον Αχιλλέα στη Λαμία, 20 & 21.06.2014

Η παρούσα εισήγηση αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την επιτομή ενός συλλογικού συγγραφικού πονήματος με τον τίτλο: «Αναζητώντας ίχνη του Ομηρικού Αχιλλέα στην κοιλάδα του Σπερχειού», που εκδόθηκε το 2006. Με τους συναδέλφους Τάκη Ευθυμίου και Ευθύμη Αδάμη, οι οποίοι για λόγους ανώτερους της θελήσεώς τους δεν παρευρίσκονται και τους οποίους έχω την τιμή να εκπροσωπώ, δραστηριοποιούμενοι επί πολλά χρόνια με την τοπική ιστορία και λαογραφία, πρωτίστως ως εκπαιδευτικοί, προσπαθήσαμε με τη βιβλιογραφική και παρατηρήσιμη έρευνά μας να προσεγγίσουμε και να επαναφέρουμε στην επικαιρότητα ένα μυστήριο της ελληνικής προϊστορίας, του εντοπισμού του βασιλείου του Ομηρικού Αχιλλέα. Ένα αινιγματικό και ακανθώδες ζήτημα που οι ειδικοί επιστήμονες και αρχαιολόγοι καλούνται να αναδείξουν.

Αθανάσιος Καρατόλιας, Εκπαιδευτικός, Λάρισα
Εισήγηση στο στο 1ο Διεθνές Συνέδριο για τον Αχιλλέα στη Λαμία 20/21.06.2014

Η ΕΛΛΑΣ, Πόλη – Κράτος ήταν κτισμένη στον πέτρινο λόφο «Χτούρι» με τις πηγές Υπέρεια και Μεσηΐδα.

Η πραγματική ονομασία είναι «Οχτούρι», γιατί η πόλη είχε οχτώ εισόδους.

Στην κορυφή του σώζονται ερείπια Κυκλώπειων τειχών. Τα ερείπια αυτά βρίσκονται σε απόσταση 60 σταδίων (11,5 χλμ περίπου)από τα Φάρσαλα και επιδεικνύονταν στον Στράβωνα από τους Φαρσάλιους ως Τείχη της αρχαιοτάτης πόλεως Ελλάδος.

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος και ο Καλλίμαχος τοποθετούν την πόλη Ελλάδα ανάμεσα στους ποταμούς Απιδανό και Ενιπέα. Ανάμεσα σ' αυτούς τους δύο ποταμούς βρίσκεται το μεμονωμένο βουνό «Χτούρι» σε απόσταση 11 χλμ ΒΔ της Φαρσάλου (Φθίας). Στην κορυφή του βουνού αυτού ανακαλύφθηκαν τα ερείπια των κυκλωπείων τειχών της ακρόπολης της πόλης – κράτος ΕΛΛΑΣ.